Don Verboven – ‘àf Meir’ en zot van Wortel-Kolonie.

Wortel-Kolonie bestaat dit jaar 200 jaar. En het staat sinds 2021 op de lijst van UNESCO Werelderfgoed tussen de Chinese Muur en de Taj Mahal. Toch wel heel bijzonder. Maar wat maakt Wortel-Kolonie zo bijzonder?

Een gloednieuwe hypermoderne podcast, gemaakt door Merenaar Don Verboven, die zot is van Wortel-Kolonie, vertelt je het verhaal. De podcast kan je beluisteren vanaf 8 mei, maar Don Verboven konden we al voor je strikken om een tipje van de sluier op te lichten.

Don: Mijn naam is Don Verboven. 'Af Meir', en via een tussenstop in Hoogstraten (waar mijn familie nog steeds woont) en een korte halte in Rijkevorsel - kwam ik terecht in Laken (Brussel) waar ik ondertussen al meer dan 20 jaar ben neergestreken. De koning woont in mijn tuin, of ik in de zijne. Het is maar hoe je het bekijkt. 

Ik studeerde in Brussel aan de opleiding theaterregie, was lange tijd theatermaker en verdeel de laatste 10 jaar mijn professionele tijd tussen het runnen van een kunsthandel, het regisseren en opzetten van creatieve projecten (voor onder andere De Standaard en een heleboel andere organisaties) èn beleidswerk voor OPENDOEK (de koepelorganisatie voor het theater in de vrije tijd). Om daarnaast ook nog mijn twee zonen achterna te hollen en ze te proberen goed te laten opgroeien in de grootstad. 

Don: Ik ben er opgegroeid, heb er gewerkt, ben er uitgegaan en er afgestudeerd aan het Klein Seminarie. Maar niet blijven plakken. Hoogstraten was voor mij de eerste “stad” die ik tegenkwam op mijn tocht richting Brussel. En daar denk ik nog met veel plezier aan terug. Een gezellige cocon, met gelukkig genoeg mooie historische plekjes en creatieve en culinaire hotspots om terug naar af te zakken. En zelfs met nog wat overgebleven vrienden. 

Don: Wortel-Kolonie neemt in mijn carrière toch een speciale plek in. Ik maakte er mijn laatste echte “theatervoorstelling” - Het Paradijs voor Futlozen - met twee vrienden, Bruno Vanden Broecke en Nico Sturm. Een spannend proces, want in open lucht en tijdens de repetitieperiode regende het constant. Pas tegen de première werd het mooi weer. En ook met nogal wat theatrale middelen, dus er kon heel wat mis lopen. 

De voorstelling - die blijkbaar heel wat mensen zich nog herinneren - was de aanleiding voor Stad Hoogstraten om mij te vragen “iets te doen” naar aanleiding van de UNESCO werelderfgoed erkenning. De voorstelling hernemen was op zo’n korte tijd geen optie (alhoewel de goesting er zeker is om die opnieuw te spelen - zodra de tijd rijp is en Corona ver achter ons ligt). Daarom ging ik op zoek naar een ander medium, dat beantwoordt aan enerzijds de vraag om iets mobiel, actueel, flexibel en duurzaam te maken, en anderzijds genoeg inhoud en context kan meegeven op een creatieve manier. 

Don: Podcasts zijn - en zeker tijdens de Coronaperiode - hot geworden. Logisch ook, het speelt perfect in op de actuele levensstijl van mensen. Die willen graag dingen combineren - “multitasken” - en toch graag informatie vergaren. Zo’n podcast heeft veel voordelen. Je kan die beluisteren wanneer je maar wil (voor, tijdens of na een bezoek aan Wortel-Kolonie). Dat maakt het dus ontzettend flexibel. En is duurzaam, want gaat de komende jaren zeker nog te beluisteren zijn. 

Don: Gelukkig werkte ik bij De Standaard al samen met Wouter Van Driessche, die binnen de krant de video- en podcastredactie mee uit de grond stampte. Ondertussen leidt hij, als creatief directeur ‘Uitgesproken’, de podcastproducent binnen Mediahuis (waar De Standaard ook deel van uitmaakt). Zo ging de bal snel aan het rollen. En het idee voor een podcast viel blijkbaar ook in de smaak bij Stichting Kempens Landschap die zonder twijfelen meteen mee op de kar gesprongen zijn. 

De cast - Bruno Vanden Broecke, Nico Sturm en Lieven Van Gils was ook meteen rond, die hadden allemaal veel zin om mee te werken. En allemaal hebben ze ook een bijzondere band met Wortel-Kolonie. 

Spijtig genoeg moest Nico afhaken door een verschuiving in de planning, maar met aanstormend talent Jonas Vermeulen hadden we de perfecte vervanging. En last but not least, de onovertrefbare Layla El-Dekmak die als een ervaren podcastkapitein en met scherpe oren het hele proces in goede banen leidt.

 Don: Jullie vertelden me ooit iets wat me heel erg intrigeerde… Blijkbaar bezoeken sommige mensen Wortel-Kolonie, en alhoewel ze onder de indruk zijn van de natuurpracht, missen ze toch iets na hun bezoek. En dat is ook wel logisch, want dit UNESCO werelderfgoed speelt zich eigenlijk voor een stuk af in een collectief geheugen. En dat is zo moeilijk om het tot leven te brengen. Dus hoop ik dat we met de podcast een steentje bijdragen om - met genoeg fantasie en suggestie - dit wonderlijke verleden terug tot leven te wekken zonder grote en vervelende ingrepen te moeten doen in het landschap.