(c) Kurt Van der Elst
Theater: Henry // Peter De Graef
Theater: Henry // Peter De Graef
(c) Kurt Van der Elst
In een suffig dorp zucht een gefrustreerde man tegen het leven aan. Zijn vrouw heeft hij harteloos lief; zijn assistente begrijpt niets van haar baas. Wankelend tussen ambitie en wanhoop geeft de man toe aan zijn onderdrukte ellende. De afloop is catastrofaal. Ook de dorpsbewoners spelen een rol in dit bizarre avontuur waarin een engel commentaar levert en een groot konijn de sleutelrol speelt.
Op onnavolgbare wijze verweeft De Graef onwaarschijnlijke toevalligheden met alledaagse handelingen. Je vraagt je af waar dit allemaal naartoe gaat, maar op onverwachte momenten schuift alles ingenieus en perfect in elkaar.
Henry omvat de opwinding van het detective-verhaal, het amusement van de conférence, de ontroering van een oprechte bekentenis en het intellectuele genoegen van de speelse geest.
Mijn hart heeft zich gevuld met vreugde, mijn blijdschap wordt alom weerkaatst,
‘k heb lang gedacht dat ik niet deugde, maar ’t kwam dan toch goed op het laatst.Henry, Peter De Graef
Credits
tekst, spel & creatie Peter De Graef
lichtontwerp Arne Lievens
techniek Dimitri Joly
coproductie Het TheaterFestival Vlaanderen vzw
planning Inge Geukens/Jimmie Dimmick
met dank aan De Stichting vzw & De Werf Brugge (1997)
(c) Kurt Van der Elst
(c) Kurt Van der Elst
Peter De Graef is meesterverteller en winnaar van de Louis d’Or (Nederlandse prijs voor beste theateracteur). Naast acteren en regisseren, schreef hij prijswinnende teksten als Ombat, Henry, N!ks en Zoals de dingen gaan. Hij heeft een voorliefde voor eeuwenoude geschriften vol wijsheden die niemand nog lijkt te kennen. In het theater zoekt hij naar een vorm om die kennis op een directe manier, zonder de omweg van het verhaal, over te brengen naar het publiek. Hij werkte samen met diverse theatergroepen zoals o.a. Theater Malpertuis, De Werf, Paardenkathedraal en De Kolonie MT. Op televisie speelde hij in o.a. Den elfde van den elfde, en Zie mij graag.
“De monoloog is een stiefkind van het theater. Maar wie Peter de Graef aan het werk ziet, is dat vooroordeel meteen kwijt. De Graef is een fenomeen. Met zijn grillige vertelsels voert hij zijn publiek langs de meest zonderlinge uithoeken van het bestaan. Een ordentelijk verhaal wordt het nergens. In zijn eentje brengt hij een reeks figuren tot leven die samen een wonderlijk universum creëren. […] De manier waarop hij met taal omgaat en de intensiteit waarmee hij het publiek bestookt, is ongeëvenaard.” Marian Buijs, De Volkskrant, 1997.
“En dé troef van dit stuk blijft natuurlijk De Graef zelf, die er op zijn eentje in slaagt om een zaal simultaan te doen schuddebuiken, te ontroeren én intellectueel uit te dagen. Deze klassieker bewijst nog maar eens hoe coherent en volstrekt uniek het theateruniversum is dat hij heeft gecreëerd.” © De Standaard, 2020
“De kern van Henry is de vraag over hoe de macht over het verhaal en daarmee die over de kosmos verdeeld is over verschillende autoriteiten, net zoals dat overigens bij Homeros het geval is. Hoe het precies zit wordt op het einde duidelijk maar dat zal de toeschouwer worst wezen. Veel leuker dan de vork en de steel is het om verloren te lopen in de meesterlijke labyrint.” Maartjes Somers / Het parool 1997
(c) Kurt Van der Elst
De allerallerlaatste keer dat Peter de Graef Henry speelt zal in GC Hoogstraten zijn!
Een fait divers dat tegelijk trots en droevig maakt.Bram Verschueren, programmator GC Hoogstraten
